صد وشصت و چهار

به قول هوشنگ گلشیری آنقدر عزا برسرمان ریخته اند که فرصت زاری نداریم

هر صفحه اجتماعی را بالا و پایین میکنم میرسم به یک سری عکس شاد و خندان که صاحبش دیگر زنده نیست

و دوستش برایش نوشته و نوشته و اخرش گفته نبودنش را باور ندارد

مرگ از هرچیزی شنیدنی تر است این روزها

برای ادم هایی که زیر دست و پا مانده اند_ که ساج میگفت کودکان کم نبوده اند بینشان_ و برای مسافران هواپیمایی که دچار نقص فنی شده عزادارم

برای مادر فاطیما که فردا چهل روز میشود نبودنش

برای باورهایم حس عمیقی که به خاک داشتم 

من اخرین باری که عزا دار نبوده ام را به یاد نمی اورم